Νέα Τουρκική σειρά
30 Σάββατο Ιον. 2012
Posted Uncategorized
in30 Σάββατο Ιον. 2012
Posted Uncategorized
in28 Πέμπτη Ιον. 2012
Posted Uncategorized
in«Καταλαβαίνει ο Φρανσουά Ολάντ τι ζητάει από τη Μέρκελ ;» διερωτάται η εφημερίδα le Monde. Oχι δεν καταλαβαίνει, δίνει την απάντηση η εφημερίδα, η οποία τα λέει έξω από τα δόντια στον Ολάντ γιατί ζητάει από τη Γερμανία το ακατόρθωτο : να μπει η Γαλλία κάτω από την προστασία της γερμανικής οικονομίας με τη μέθοδο της, «αμοιβαιοποίησης του χρέους».
«Η αμοιβαιοποίηση του χρέους σημαίνει ότι η Γερμανία θα ήταν ο εγγυητής όλων των χρεών στην Ευρώπη. Οι συνέπειες αυτής της απόφασης στη γερμανική οικονομία θα ήταν τρομακτικές. Καμιά άλλη χώρα δεν θέλει να θυσιαστεί, φυσικά, αλλά όλοι πιστεύουν ότι η Γερμανία οφείλει να πει το ναι και να βάλει τα χρήματα. Λίγο φιλότιμο δεν θα έβλαπτε ! Αλλά στην Ευρώπη ζούμε στιγμές «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» γράφει στο άρθρο-καταπέλτη η γαλλική εφημερίδα.
Ο πρόεδρος Ολάντ, λέει η Le Monde, θέλει και το ψωμί και το παντεσπάνι. Η πρόταση που κάνει στην καγκελάριο Μέρκελ για αμοιβαιοποίηση του χρέους μπορεί να τον συμφέρει αλλά δεν βγαίνει.
«Η Γαλλία αποφάσισε να κάνει αυτό το ζήτημα μελόδραμα και μάλιστα δημόσιο. Ετσι, κάθε διφορούμενη δήλωση ενός ευρωπαίου ηγέτη έχει σαν συνέπεια τη μείωση των γερμανικών επιτοκίων και την αύξηση των γαλλικών επιτοκίων. Η Γαλλία χάνει σε αυτή την επίδειξη συναισθήματος από τον Πρόεδρο Ολάντ. Είναι τρομερό να παρατηρεί κανείς πόσο μοιάζει σε αυτό το σημείο η μέθοδος Ολάντ με τη μέθοδο Σαρκοζί. Μήπως πρόκειται για εθνικό χαρακτηριστικό ; Οι Γάλλοι νιώθουν ακατανίκητη ανάγκη να προκαλούν δημόσια την Αγκελα Μέρκελ, η οποία δεν έχει άλλη επιλογή από το να τους επιστρέφει τη μπάλα» γράφει η εφημερίδα, η οποία ασκεί ταυτόχρονα σκληρή κριτική και στον Μάριο Μόντι :
«Στην ατζέντα της Συνόδου Κορυφής μπήκε επιτέλους και η επιδείνωση του ιταλικού χρέους που εγγίζει τα 2.000 δις ευρώ ! Ο Μάριο Μόντι που δεν έκανε τίποτα για να μειώσει το χρέος εδώ κι ένα χρόνο θα πάει τώρα να κλάψει στους ευρωπαίους ομολόγους του. Μπροστά σε ένα τέτοιο ποσό η Ευρώπη δεν μπορεί να ανταποκριθεί παρά μόνο εν μέρει. Μόνη της η Ιταλία πρέπει τώρα να ανεβάσει τα μανίκια» γράφει.
Η εφημερίδα καταλήγει λέγοντας ότι αυτό που θα πρέπει να απασχολεί τη Γαλλία είναι να ευρεθεί λύση στο ιταλικό χρέος. «Απέναντι σε αυτό το πρόβλημα η πρόταση Ολάντ για ευρωομόλογα είναι για γέλια» αναφέρει.
πηγή: iefimerida.gr
27 Τετάρτη Ιον. 2012
Posted Uncategorized
in24 Κυριακή Ιον. 2012
Posted Uncategorized
inΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΒΑΞΕΒΑΝΗ
Χειρότερο απ’ το βλέμμα ενός δαρμένου σκύλου είναι το βλέμμα ενός ανθρώπου σαν δαρμένου σκύλου. Το βλέμμα του φόβου που δεν τον φιλτράρει η λογική, που δεν τον αναιρεί καμιά ελπίδα. Δεν υπάρχει χειρότερος φόβος απ’ τον αόριστο φόβο. Δεν ξέρεις τι πρέπει να φοβάσαι και καταλήγεις να φοβάσαι τα πάντα. Λίγο πριν απ’ το τέλος, φοβάσαι τον φόβο σου και καταλήγεις να φοβάσαι τον εαυτό σου.
Γέμισαν οι δρόμοι τέτοια βλέμματα. Άνθρωποι που δεν ξέρουν τι πρέπει να φοβούνται, σαν τα σκυλιά που περιμένουν το χτύπημα. Πού πάμε; Τι θα μας συμβεί; Κανένας δεν μπορεί ν’ απαντήσει αλλά και κανένας δεν θέλει. Τι κακό θα συμβεί; Θα χάσουμε τη δουλειά μας, το σπίτι; Θ’ αναγκαστούμε να ζήσουμε με λιγότερα; Η τηλεόραση 52 ιντσών δεν θα προσφέρει καμιά απόλαυση; Θ’ αναγκαστούμε να ψάχνουμε στα σκουπίδια;
Θα είμαστε υποχρεωμένοι να πίνουμε ρετσίνα με τον γείτονα που δεν γνωρίζουμε καν, όπως σ’ εκείνες τις ταινίες με τον Ρίζο και τη Βλαχοπούλου; Υπάρχει περίπτωση να χτυπήσει η πόρτα και να είναι ο διπλανός που ζητάει ένα λεμόνι; Ποιο απ’ όλα είναι το δικό μας σενάριο;
Δεν είμαι σίγουρος πως η πτώχευση είναι η καταστροφή της Ελλάδας. Προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που θα πτωχεύσει. Η Παιδεία των προσωπικών Πανεπιστημίων και της κομματικής συναλλαγής; Οι εφορίες της διαφθοράς; Τα νοσοκομεία με το φακελάκι; Μήπως θα συντριβεί το πολιτικό μας σύστημα, αυτή η μεγάλη αποθήκη με ψεύτες, φαφλατάδες και ανεπάγγελτους; Θ’ αναγκαστεί ο Δημήτρης Ρέππας να γίνει οδοντογιατρός, ο Καραμανλής δικηγόρος και ο Βενιζέλος αδύνατος; Ποια, αλήθεια, είναι η μεγάλη καταστροφή που φοβόμαστε;
Υπάρχουν πολλά που θα χάσουμε, αλλά δεν ξέρω αν είναι αυτά που δικαιούμαστε και πολύ περισσότερο αυτά που χρειαζόμαστε. Στη γειτονιά μου θα κλείσουν τα 7 καταστήματα μανικιούρ-πεντικιούρ και τα 6 κομμωτήρια και θα μείνει μόνο ο ένας φούρνος που θα πουλάει είδος ανάγκης: ψωμί. Οι κυρίες θα πάψουν να ισορροπούν επικίνδυνα πάνω σε αφόρετες γόβες και τεχνητές επιθυμίες. Οι τράπεζες δεν θα έχουν διακοποδάνεια. Ο Ρέμος δεν θα βρίσκει κανέναν να του ρίξει δυο γαρύφαλλα. Η Φιλιππινέζα δεν θ’ αναθρέφει πια τα παιδιά. Οι σύγχρονες μανάδες ίσως δεν θ’ αναφωνούν «δεν αντέχω», γιατί θ’ ανακαλύψουν τη σημασία και της λέξης και της αντοχής. Τα παιδιά μας, όταν βγάζουν με 10 το λύκειο, θα πηγαίνουν σε κάποια τεχνική σχολή και όχι στο ιδιωτικό Πανεπιστήμιο του Λονδίνου που αναλαμβάνει να βαφτίσει τους κατιμάδες επιστήμονες με το αζημίωτο.
Ίσως χρησιμοποιούμε το κινητό τηλέφωνο όπως σε όλη την Ευρώπη, για να επικοινωνούμε και όχι για να εξευτελιζόμαστε. Το «ουάου» θα πάψει να είναι το υποκατάστατο του οργασμού στις κουβέντες που ψάχνουν την επιβεβαίωση της ανοησίας. Μπορεί να ψάξουμε περισσότερο τον πραγματικό οργασμό, μαζί με τους κανονικούς ανθρώπους που θα μας κάνουν να τους εκτιμάμε. Θ’ αρχίσουμε να αξιολογούμε ποιος είναι ικανός και χρήσιμος και όχι αναγνωρίσιμος. Οι μανάδες δεν θα ζητάνε αυτόγραφο από την Τζούλια για τις κόρες τους.
Πιο πολύ, νομίζω, θα καταστρέψουμε με τα χέρια μας εκείνο το διεστραμμένο «εγώ» που επιμένει να μας αξιολογεί και να μας συγκρίνει με βάση τις πισίνες, τη μάρκα του αυτοκινήτου και τις κακόγουστες καρό ταπετσαρίες που φοράμε επειδή γράφουν Burberry. Μπορεί να μη θέλουμε πια να γίνουμε πλούσιοι, αλλά ουσιαστικοί. Μπορεί ίσως και ν’ αγαπηθούμε περισσότερο, ανακαλύπτοντας τη συλλογικότητα και το ενδιαφέρον για μια ζωή που είναι κοινή.
Οι επιπόλαιοι θα ξαναγίνουν επιπόλαιοι και δεν θα είναι πια τρέντι. Οι αγρότες θα επιστρέψουν στα χωράφια. Και οι Ουκρανές, που έτρωγαν τις ψεύτικες επιδοτήσεις, στα σπίτια τους. Στα καφενεία των χωριών θα συζητάνε ξανά ποιο παιδί πρόκοψε και όχι ποιο πήγε σε ριάλιτι. Οι DJs, οι image makers, οι κουρείς σκύλων, ίσως χρειαστεί να βρουν μια άλλη δουλειά.
Το σύστημα της αξιολόγησής μας θ’ αλλάξει και ίσως απαιτήσουμε πραγματικά να τιμωρηθούν αυτοί που τα έφαγαν. Παρουσία μας, πάντα. Ίσως δεν ξαναψηφίσουμε εκείνους που μας έφεραν σε αυτήν τη θέση. Και ίσως καταλάβουμε πως τα κοράκια του εξτρεμιστικού καπιταλισμού, που φαίνονταν καναρίνια μέσα από τα κουστούμια και τις τηλεοράσεις, ήταν αυτοί που μας εξαπάτησαν την ώρα που ζαλιζόμασταν με Johnnie Black. Ίσως ψάξουμε για μια πιο δίκαια ζωή, χωρίς να μετράμε την απόδοση δίκιου με τη σύγκριση τραπεζικών λογαριασμών.
Μπορεί ξαφνικά οι καλλιτέχνες ν’ αρχίσουν να παράγουν κι αυτοί, πατώντας σε αυτό που είναι ζωή και όχι στις κρατικές επιδοτήσεις, σαν να πουλάνε βαμβάκι, και στις δημόσιες σχέσεις.
Δεν είμαι σίγουρος πως όλα αυτά είναι κακά. Ναι, θα υπάρξουν χιλιάδες άνεργοι. Θα χτυπηθεί το Δημόσιο. Αυτό που βρίζουμε όλοι πως είναι αντιπαραγωγικό, μας ταλαιπωρεί και δεν μας εξυπηρετεί. Θ’ απολυθούν κάποιοι απ’ αυτούς που μπήκαν με ρουσφέτι, γλείψιμο, αναξιοπρέπεια. Τα επαρχιακά μουσεία της χώρας δεν θα έχουν δέκα κηπουρούς, θα καταργηθούν οι «Οργανισμοί Αναξιοπαθούντων Κορασίδων» και οι «Πολιτιστικοί σύλλογοι για τη σουρεαλιστική προσέγγιση της ζωής του Λάμπρου Κατσώνη». Οι ανύπαντρες κόρες αξιωματικών δεν θα παίρνουν επίδομα. Και όσες απ’ αυτές είναι επώνυμες δεν θα είναι «κατά του γάμου από άποψη», για να παίρνουν το επίδομα.
Φοβάμαι, όπως όλοι. Αλλά θέλω και να συντριβεί ένα σύστημα που αναπαράγει τη σαπίλα. Που βαφτίζει Δημοκρατία τον διεφθαρμένο του εαυτό, Δικαιοσύνη την ατιμωρησία του κι ευτυχία την κενότητα και τον ευδαιμονισμό. Φοβάμαι.
Γι’ αυτό θέλω να τελειώνουμε. |
24 Κυριακή Ιον. 2012
Posted Uncategorized
in23 Σάββατο Ιον. 2012
Posted Uncategorized
inΑνήμερα των εκλογών της περασμένης Κυριακής ο οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης μίλησε ζωντανά στο βρετανικό ειδησεογραφικό δίκτυο BBC. Ωστόσο η σύνδεση κόπηκε όταν ο κ. Βαρουφάκης εξηγούσε γιατί η Ελλάδα δεν θα καταφέρει να αποπληρώσει το χρέος της και ενώ ετοιμαζόταν να καταγγείλλει ως σκανδαλώδες το δίλημμα των εκλογών προς τους έλληνες ψηφοφόρους.
Στη συνέντευξη αυτή ο Γιάννης Βαρουφάκης περιγράφει το δίλημμα που ετέθη στους Έλληνες. Αναφέρει δε ότι έχουν προσέλθει στις κάλπες προκειμένου να ψηφίσουν δύο διαφορετικά πρόγραμματα, τα οποία εκπροσωπούνται από τα δύο μεγάλα κόμματα αυτή την εποχή στη χώρα, τη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Χαρακτηριστικά σημειώνει ότι ο κοινός άξονας των δύο αυτών προγραμμάτων είναι η παραμονή της χώρας στο ευρώ.
Από τη μία η ΝΔ να διατυπώνει ότι δεν πιστεύει στην αποτελεσματικότητα των μέτρων λιτότητας αλλά να προκρίνει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να συναγωνιστεί τη Γερμανία με αποτελέσμα, δηλώνει ο κ. Βαρουφάκης, το μόνο που η Νέα Δημοκρατία να πιστεύει ότι της απομένει να κάνει – και πρόκειται να το κάνει – είναι να συνεχίσει την έως σήμερα εφαρμοζόμενη πολιτική με την ελπίδα να αλλάξει στάση κάποια στιγμή η Γερμανία και συνολικά προσανατολισμό η Ευρώπη.
Αντιθέτως ο ΣΥΡΙΖΑ, σημειώνει ο κ. Βαρουφάκης, αυτό που λέει είναι ότι έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου δεν πάει άλλο. Οι όροι του Μνημονίου είναι αδύνατον να εφαρμοστούν ενώ τα μέτρα έχουν ήδη αποτύχει με αποτέλεσμα εάν επιλέξουμε να συνεχίσουμε έτσι η Ελλάδα να βυθιστεί και αυτομάτως η χώρα θα τεθεί εκτός ευρώ.
Ο δημοσιογράφος του BBC σημειώνει στην συνέχεια ότι το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας είναι το γεγονός ότι πρέπει να αποπληρώσει εκατοντάδες εκατομμύρια. Τότε ο κ. Βαρουφάκης απαντά «Ας μου επιτρέψετε να είμαι ειλικρινής. Δεν πρόκειται να αποπληρωθεί το χρέος. Όπως και το τεράστιο μεγεθος του χρέους των ισπανικών, των ιταλικών καθώς και άλλων τραπεζών των κρατών- μελών της Ευρωζώνης».
Στη συνέχεια της απάντησης του ο κ. Βαρουφάκης επισημαίνει ότι έπειτα από την κρίση το 2008 το συνολικό χρέος που πνίγει την Ευρώπη είναι τόσο υψηλό που θα πρέπει να υπάρξει επαναδιαπραγμάτευσή του συνολικά και υπενθυμίζει το εξώφυλλο του Economist την περασμένη εβδομάδα στο οποίο απεικονίζεται από τη μία πλευρά η παγκόσμια οικονομία να βυθίζεται και από την άλλη ο καπετάνιος της να ρωτάει την Άνγκελα Μέρκελ εάν ήρθε η στιγμή να ανάψουμε τις μηχανές…
Από τη μία πλευρά το BBC, το CNN και οι άλλοι οι παγκόσμιοι διαμορφωτές της κοινής γνωμής, έχετε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η στρατηγική της ευρωζώνης για την κρίση έχει αποτύχει και από την άλλη πλευρά οι έλληνες ψηφοφοροι να ακούνε ότι »ναι, αυτό το σχέδιο είναι καταδικασμένο για αποτυχία αλλά πρέπει να το επιλέξετε και εάν δεν το κάνετε τίθεστε αυτομάτως εκτός ευρωζώνης». Μπορείτε να παρατηρήσετε λοιπόν μία σκανδαλώδη…».
Σε αυτό το σημείο κόβεται η σύνδεση όπως αναφέρει η δημοσιογράφος του δικτύου και ζητά συγνώμη. Αρκεί να σημειώσουμε ότι αυτό είναι κομματάκι δύσκολο αφού το βρετανικό ειδησεογραφικό δίκτυο λαμβάνει την εικόνα κάθε συνδεσής του από δορυφόρο...
20 Τετάρτη Ιον. 2012
Posted Uncategorized
in…Απλά μαθήματατα τραμπουκικής νεοδημοκράτικης ιστορίας …μιας ιστορίας ταγμάτων ασφαλείας που η τωρινή δήθεν κεντροδεξιά Ν.Δ. θέλει να ξεχάσει ή κάνει πως δεν θυμάται αλλά για κακή της τύχη δεν έχουμε όλοι μνήμη χρυσόψαρου ιδιαίτερα εμείς που δεχτήκαμε τις επιθέσεις των πρωτοπαλήκαρών της…!
Όλοι γνμωρίζουμε πως η Ν.Δ όσα κουστουμάκια μεσαίου χώρου κι αν φορέσει στις τάξεις της είχε πάντα και πάντα θα έχει τραμπούκους ανάλογους με αυτούς της Χρυσής Αυγής. Βέβαια τότε τα τάγματα εφόδου δεν χτυπούσαν ούτε μαχαίρωναν μετανάστες γιατί δεν υπήρχε το σημερινό πρόβλημα…χτυπούσαν και μάλιστα ανελέητα κνίτες, ρηγάδες, αναρχικούς, όσους δηλαδή δεν ταίριαζαν με τα δικά της στανταρτς και τις πολιτικές της θέσεις. Οι “Κένταυροι” και οι “Rangers” ήταν έμπνευση του μακαρίτη του Αβέρωφ -πρόεδρος τότε της Ν.Δ. και είχαν αρχηγούς τους, τον Μιχαλολιάκο (βουλευτή Πειραιώς, ξάδελφος του Χρυσαυγίτη Μιχαλολιάκου) και τον Μανωλάκο (φαρμακοποιός, πολιτευτής και χουντοβασιλικός).
Οι τραμπούκοι της ΟΝΝΕΔ…”Ομάδες κρούσης” τελούσαν υπό τις ευλογίες των προέδρων Μεϊμαράκη και Βουλγαράκη.
Ήτανε ομάδες γυμνασμένων ΟΝΝΕΔιτών -σας θυμίζουν κάποιους;- που κατέβηκαν σε πανσπουδαστικά συνέδρια (αρχικά) και μετά σε σχολές για να ενισχύσουν τη ΔΑΠ, όταν αποτελούσε οικτρή μειοψηφία. Δεν ήταν φοιτητές, τουλάχιστον όχι όλοι, ήταν μπρατσαράδες και ιδιαίτερα στη Νομική Αθηνών είχαν κάνει αίσχη. Μετά έγιναν οι περισσότεροι νταβάδες της νύχτας.
Με τις ευλογίες φυσικά των Μεϊμαράκη – Βουλγαράκη…τα γνωστά “Ντοράκια”….Πουλέν της Ντόρας, με την πολιτική έννοια. Δυστυχώς για εμάς δεν υπάρχουν βίντεο που να αποδεικνύουν τις εφορμήσεις τους, βλέπετε τότε δεν υπήρχαν κινητά δια πάσαν χρήσιν όπως συμβαίνει τώρα.
Άλλωστε η εποχή της “ένδοξης” δράσης τους ήταν τα τέλη ’70, αρχές και τέλη της δεκαετίας του ’80. Σποραδικά έκαναν κάποιες εμφανίσεις και στις αρχές τις δεκαετίας του ’90. Οι τραμπούκικες ομάδες κρούσεις διαλύθηκαν τυπικά αλλά όχι ουσιαστικά επι Μητσοτακη, η δράση τους όμως, συνεχίστηκε υπογείως.
Οι ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ ήταν ομάδα νέων απο τον Κορυδαλλό και την Αθήνα. Καποια μελη ηταν ηταν πριν στο ΦΕΠ (Φοιτητική Εθνική Πρωτοπορία) και στην ΕΝΕΚ (Ενιαίο Εθνικιστικό Κίνημα) ενω οι RANGERS ήταν κυρίως απο Θεσσαλονικη.
Οι παλιοι τραμπούκοι ΟΝΝΕΔιτες μεγάλωσαν και σήμερα “καταδικάζουν την βια απ’ οπου και αν προέρχεται”.
Για ρωτήστε κανέναν παλιό Καλαματιανό να σας πει για τη δράση τους στη δεκαετία του ’80. Για τις τζαμαρίες που κατέβαζαν και για τον αρχηγό τους, τον γνωστό και μη εξαιρετέο Αντώνη Σαμαρά, αρχηγό της Ν.Δ. σήμερα και επίδοξο σωτήρα μας.
Καθόλου μη γουρλώνετε τα ματάκια σας. Έτσι είναι όπως ακριβώς το λέω. Ο Αντώνης Σαμαράς ήταν ο αρχηγός των τραμπούκων στην Καλαμάτα στη δεκαετία του ’80, με μεγάλη δράση. Μπορεί να είναι μια σελίδα της ζωής του που θέλει να σκίσει αλλά πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που θυμούνται.
Ομάδες δεξιών τραμπούκων, φυτώρια του Καλαμπόκα και άλλων ευγενών νέων. Κάποτε ήταν γεμάτη η ΟΝΝΕΔ από δαύτους.
Να προσθέσω απλά ότι ήρωάς τους και πρωτοπαλλήκαρο σε πολλές εκδηλώσεις ήταν ο γνωστός, βουλευτής και σήμερα αρχηγός κόμματος, ο γνωστός και μη εξαιρετέος Πάνος Καμμένος. Τότε κάποιοι θα θυμούνται ότι στις διαδηλώσεις η συγκεκριμένη ομάδα εμφανιζόταν με κράνη και ρόπαλα, πράγμα που δείχνει εντόνως τις προθέσεις τους. Το ότι σήμερα οι πρώην Κένταυροι κατηγορούν, ασχέτως, λένε, πολιτικής τοποθέτησης, τα κράνη και τις κουκούλες, είναι εντελώς συμπτωματικό.
Να πούμε επίσης ότι πολλοί από αυτούς, έχοντας φύγει από τις ομάδες αυτές, ή όντας ακόμα μέλη τους, εκτελούσαν τραμπουκισμούς για συμφέροντα τρίτων (μάθε τέχνη κι άστηνε, κι όταν πεινάσεις πιάστηνε). Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα το σπάσιμο της απεργίας της Ιζόλα, όπου αν και δεν εξυπηρετούσε άμεσα συμφέροντα της ΝΔ (έμμεσα σίγουρα) απεδείχθη ότι το ντου με τα πιστόλια το έκαναν πρώην Κένταυροι.
Όσοι δεν είναι ΔΑΠίτες – ΟΝΝΕΔίτες και είναι πάνω από 30 χρονών έχουν σίγουρα φάει ξύλο από Κένταυρους και μπορούν να επιβεβαιώσουν τα όσα λέω. Οι πιο νέοι ευτυχώς τους πέτυχαν στην εποχή της “παρακμής” τους και δεν είχαν την τιμή να δουν το φασιστικό πρόσωπο της ΟΝΝΕΔ τόσο απροκάλυπτα. Μετά αποφάσισαν να ακολουθήσουν το προφίλ της ΠΑΣΠ που δίνει ένα άλλοθι a priori στα μέλη τους, αφού όλοι λένε “σιγά μη ρίξαν τα καλα παιδια της διπλανης πορτας ξύλο”, και άλλες τέτοιες ανοησίες. Το σώμα πάντως των Κενταύρων, αν και όχι με αυτή την ονομασία, και σίγουρα όχι με τέτοια συμμετοχή και οργάνωση, υπάρχει ακόμα και ίσως είναι καιρός οι πληγέντες να κάνουν κάτι γι’ αυτό. Δεν κατεβαίνουν ομαδικά σε πορείες αλλά έχουν δράσει κατά καιρούς.
Τα είχα βιώσει τα παρακρατικά φασισταριά στις πρώτες καταλήψεις στην αρχή του ’90. Τότε που μας την έπεφταν βράδυ στα σχολεία για να σπάσουν τις καταλήψεις. Και με αποκορύφωμα βέβαια την δολοφονία του Τεμπονέρα (θα αναφερθώ παρακάτω στα γεγονότα και στη δολοφονία). Εκείνη την εποχή, ακόμα δρούσαν αυτές οι ομάδες, ιδίως τότε που είχε ανεβει στην εξουσία για μια 3ετια η ΝΔ.
Για την ιστορία!
Σέρρες, Γενάρης ’91, μαθητικά, 2ο-4ο Γυμνάσιο-Λύκειο Σερρών. Κατάληψη διαρκείας και στα δυό κτήρια και στα δυό σχολεία (συστεγαζόμενα). Δύναμη κατάληψης 1000 μαθητές. Δύναμη συνελεύσεων 500 μαθητές. Δύναμη κατάληψης (πρωί-απόγευμα) 300 μαθητές. Δύναμη κατάληψης (βράδυ) 50-60 μαθητές κι εξωσχολικοί (φοιτητές-γονείς-νεολαίοι).Τρεις μέρες μετά τη δολοφονία Τεμπονέρα και μετά την αποχώρηση της ΚΝΕ από τις καταλήψεις λόγω της τεταμένης κατάστασης, οννεδιτες κρανοφοροι με ροπαλα επιτέθηκαν και ξυλοκόπησαν άγρια 30-40 φοιτητές, οι περισσότεροι ΔΑΠΙΤΕΣ, σχεδόν όλοι από τα ΤΕΦΑΑ Σερρών. Ο επικεφαλής φώναζε και ξαναφώναζε τα γνωστά για κομμούνια και σαπούνια και για τον ΠΑΟ(!). Η κατάληψη έληξε την Παρασκευή εκείνης της βδομάδας. Την κλείσαν οι γονείς που είδαν τους μισούς από τους μαθητές στο νοσοκομείο και κατάλαβαν ότι τα ψέμματα είχαν τελειώσει. Η αναδρομή έτσι για την ιστορία.
Ειδικά για τη δράση της ΟΝΝΕΔ στην Πάτρα:
* Είχαν προπηλακίσει και τραυματίσει πολίτες πολύ πριν τα γεγονότα Τεμπονέρα (π.χ. επιθέσεις σε προεκλογικά περίπτερα)
* Οι τραμπούκοι τους ήταν πασίγνωστοι ήδη από το ’87 (κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ), αλλά κανένας δεν τους άγγιζε.
* Χρησιμοποιήθηκαν ως παρακρατικός μηχανισμός από το νομάρχη Τάγαρη και τον αστυνομικό διευθυντή της κυβέρνησης Μητσοτάκη, με σκοπό την “ανακατάληψη” κατειλημένων σχολείων και σχολών. Πριν από τα γεγονότα στο 4ο Λύκειο, είχε γίνει σύσκεψη στη νομαρχία για το θέμα και, αν θυμάμαι καλά, ορισμένοι πρωταγωνιστές των επισοδείων συμμετείχαν. Η κατάληξη γνωστή….
Οι πρώτες καταλήψεις ξεκινούν στα τέλη Οκτωβρίου του 1990 ενώ, μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου, τα υπό κατάληψη γυμνάσια και λύκεια φτάνουν το 70% του συνόλου. Ταυτόχρονα γίνονται πολλές πορείες διαμαρτυρίας με συμμετοχή μεταξύ 10.000 και 30.000 ατόμων, σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής.
Η κυβέρνηση ελπίζει ότι το κλίμα θα εκτονωθεί με τις διακοπές των Χριστουγέννων, ενώ ο υπουργός Παιδείας δηλώνει ότι τα προεδρικά διατάγματα δεν θα εφαρμοστούν για ένα τρίμηνο, έως ότου γίνουν «πλήρως κατανοητά» από μαθητές και καθηγητές. Σύντομα, οι τρεις μήνες γίνονται δώδεκα και το νομοσχέδιο τροποποιείται μερικώς, χωρίς αλλαγές όμως στα σημαντικότερα σημεία (πειθαρχικές διατάξεις, περικοπές κ.ά.).
Με το νέο χρόνο, όμως, οι μαθητές και φοιτητές αποφασίζουν τη συνέχιση των καταλήψεων στα ΑΕΙ, τα ΤΕΙ και σε 1.800 από τα 3.014 γυμνάσια και λύκεια της χώρας. Ως απάντηση, ο υπουργός Παιδείας, Βασίλης Κοντογιαννόπουλος (μετέπειτα πασόκος), δηλώνει ότι όσοι συμπληρώσουν 50 αδικαιολόγητες απουσίες λόγω των καταλήψεων θα χάσουν τη χρονιά.
Στις 07.01.1991, ημέρα επανέναρξης των μαθημάτων μετά τις γιορτές, οι καταλήψεις συνεχίζονται ενώ η Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) κηρύσσει στάση εργασίας και καλεί τους καθηγητές να βρίσκονται έξω από τα σχολεία «για να συμβάλουν στην αποτροπή προκλήσεων που ίσως επιχειρηθεί να δημιουργηθούν» καθώς έχει γίνει αντιληπτό ότι ο κομματικός μηχανισμός της Νέας Δημοκρατίας έχει κινητοποιήσει ομάδες «αγανακτισμένων γονέων» για να «σπάσουν» τις καταλήψεις.
Από το πρωί της μέρας σημειώνονται μικροεπεισόδια μεταξύ γονέων και καταληψιών, καθηγητών και δημοτικών συμβούλων. Οι καθηγητές αρνούνται να βάλουν απουσίες στους μαθητές και ο υπουργός αποφασίζει την πειθαρχική δίωξή τους, ενώ την επόμενη μέρα, ομάδες ροπαλοφόρων εισβάλουν σε σχολεία και τραυματίζουν μαθητές, υπό τα απαθή βλέμματα των αστυνομικών οργάνων.
Στις 08.01.1991, στις 19.30 το απόγευμα, στην Πάτρα περί τα τριάντα στελέχη της ΟΝΝΕΔ Πάτρας, με επικεφαλής τον τοπικό πρόεδρο της οργάνωσης Ιωάννη Καλαμπόκα, επιτίθενται οπλισμένοι κατά των μαθητών στην κατάληψη του Πολυκλαδικού Λυκείου, χωρίς όμως να επιτύχουν να διώξουν τους νέους.
Μία ώρα αργότερα, η ίδια ομάδα επιτίθεται κατά του 3ου Λυκείου και καταφέρνουν να απωθήσουν τους ελάχιστους μαθητές που βρισκόταν στο χώρο. Σε λίγο, συγκεντρώνονται έξω από το λύκειο δεκάδες μαθητές, καθηγητές, γονείς, δημοτικοί σύμβουλοι της αντιπολίτευσης καθώς και ο δήμαρχος Πάτρας, Α. Καράβολας και ο βουλευτής Αχαΐας του Πα.Σο.Κ, Α. Φούρας. Τα στελέχη της ΟΝΝΕΔ αρνούνται να υποχωρήσουν από την «αντικατάληψη» και δηλώνουν ότι θα παρατείνουν την κατάληψη του Λυκείου μέχρι αυτό να λειτουργήσει ξανά κανονικά. Σύντομα, τα πνεύματα οξύνονται και αρχίζουν οι συγκρούσεις μεταξύ των δύο πλευρών με εκσφενδονίσεις αντικειμένων, ενώ σημειώνονται οι πρώτοι τραυματισμοί.
Γύρω στις 23.30 το βράδυ, ομάδα καθηγητών και γονέων επιχειρεί να μπει στο κτήριο. Με το άνοιγμα της πόρτας τα μέλη της ΟΝΝΕΔ επιτίθενται στον κόσμο με σιδερολοστούς, καδρόνια και τσιμεντόλιθους. Ο καθηγητής μαθηματικών και μέλος του Εργατικού Αντι-ιμπεριαλιστικού Μετώπου (ΕΑΜ), Νίκος Τεμπονέρας, πέφτει θανάσιμα τραυματισμένος, με ανοιγμένο το κρανίο από το σιδερολοστό του Ι.Καλαμπόκα.
Μεταφέρεται στο νοσοκομείο κλινικά νεκρός και το πρωί της 09.01.1991 παύουν όλες οι ζωτικές λειτουργίες του. Στο νοσοκομείο μεταφέρονται επίσης άλλα τέσσερα άτομα σε σοβαρή κατάσταση και δεκάδες με ελαφρότερα τραύματα. Η ομάδα του Καλαμπόκα εξαφανίζεται ανενόχλητη αφού η αστυνομία κάνει την εμφάνισή της, όταν τα επεισόδια έχουν πλέον τελειώσει. Οι αυτόπτες μάρτυρες καταγγέλλουν ως φυσικούς αυτουργούς τον πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας και μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου Ι. Καλαμπόκα, το στέλεχος της ΟΝΝΕΔ Α. Μαραγκό και τον συντροφό τους Σ. Σπίνο.
Τις επόμενες μέρες, η νεανική εξέγερση κλιμακώνεται και δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτών συγκρούονται με τα ΜΑΤ στην Πάτρα, την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, ενώ ο υπουργός Παιδείας Β. Κοντογιαννόπουλος παραιτείται. Στις 10.01.1991 κατά τη μεγαλειώδη διαδήλωση 50.000 ατόμων στο κέντρο της Αθήνας, τα ΜΑΤ επιτίθενται στον κύριο όγκο των διαδηλωτών. Οι συγκρούσεις διαρκούν όλη τη μέρα και, όταν οι δυνάμεις καταστολής επιχειρούν να απωθήσουν τον κόσμο προς το Πολυτεχνείο, οι διαδηλωτές αντιστέκονται και οι συγκρούσεις κορυφώνονται.
Βομβίδες ασφυξιογόνων αερίων των ΜΑΤ προκαλούν πυρκαγιά στο κτίριο που στεγαζόταν το κατάστημα ενδυμάτων «Κ. Μαρούσης», στην συμβολή Θεμιστοκλέους και Πανεπιστημίου. Οι πυροσβεστικές δυνάμεις που σπεύδουν στο σημείο για να σβήσουν τη φωτιά δέχονται επίθεση με χημικά αέρια από τα ΜΑΤ και αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις προσπάθειες. Όταν η πυρκαγιά σβήσει μετά τα μεσάνυχτα, ανασύρονται οι σωροί τεσσάρων πολιτών, μέσα από το κτήριο του καταστήματος.
Η ένταση συνεχίζεται για τα επόμενα εικοσιτετράωρα, με νέες πορείες, καταλήψεις και συγκρούσεις με τα ΜΑΤ, ενόσω ο Γ. Σουφλιάς, αντικαταστάτης του παραιτηθέντος Β. Κοντογιαννόπουλου στο υπουργείο Παιδείας, αποσύρει τα επίμαχα νομοθετήματα και ανακοινώνει την έναρξη διαλόγου για την Παιδεία «από μηδενική βάση», μέχρις ότου ο Πόλεμος του Κόλπου μετατοπίσει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης.
Οι μαθητές ξαναγύρισαν στα μαθήματά τους στις 13 Ιανουαρίου.
Στο δικαστικό μέρος της υπόθεσης Τεμπονέρα, ο Αλέκος Μαραγκός απαλλάχθηκε με βούλευμα για τη δολοφονία του καθηγητή και στο εδώλιο κάθισε ως βασικός αυτουργός ο Ιωάννης Καλαμπόκας. Η δίκη του διάρκεσε σχεδόν ένα χρόνο (22 Ιουνίου 1992 – 9 Μαρτίου 1993) και έγινε στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Βόλου. Πρωτοδίκως καταδικάσθηκε σε ισόβια για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως, χωρίς να του αναγνωρισθεί κανένα ελαφρυντικό.
Λίγους μήνες αργότερα έγινε η δίκη του σε δεύτερο βαθμό (7 Δεκεμβρίου 1993 – 19 Απριλίου 1994) ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Λάρισας. Οι δικαστές του αναγνώρισαν ελαφρυντικά και τον καταδίκασαν σε κάθειρξη 17 ετών και τριών μηνών. Το 1996 άσκησε αναίρεση, προκειμένου να του αναγνωρισθεί το ελαφρυντικό του «βρασμού ψυχικής ορμής», αλλά το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Λάρισας (1 Οκτωβρίου 1996 – 17 Οκτωβρίου 1996) διατήρησε την ποινή 17 ετών και τριών μηνών, η οποία αργότερα μειώθηκε κατόπιν νέας επιμέτρησης στα 16 χρόνια και 9 μήνες. Στις 2 Φεβρουαρίου 1998 αφέθηκε ελεύθερος, αφού εξέτισε τα 3/5 της ποινής του. Μέχρι σήμερα ισχυρίζεται ότι είναι αθώος και δράστης της δολοφονίας Τεμπονέρα ο “συναγωνιστής” του στην ΟΝΝΕΔ, Αλέκος Μαραγκός.
Αυτά έγιναν τότε και πρωτεργάτες ήταν άτομα προπάντων φανατισμένα, ένας κομματικός στρατός της ΝΔ ώστε να μην υπάρξει αντίλογος στον εκπαιδευτικό μεσαίωνα που ήθελε να κατοχυρώσει!
Ο Μαραγκός και Καλαμπόκας ήταν απλώς τα εκτελεστικά όργανα.
ΠΟΙΟΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ΟΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ;
ΥΓ. Κι ύστερα σοκαρίστηκαν μερικοί από τον γραφικό ελληναρά Παναγιώτη Ψωμιάδη που τα τελευταία χρόνια παρίστανε τον νομάρχη Θεσσαλονίκης, τον Ζορρό κτλ, που είπε ότι ΝΔ και Χρυσή Αυγή, είναι “αδελφά” κόμματα.
20 Τετάρτη Ιον. 2012
Posted Uncategorized
in18 Δευτέρα Ιον. 2012
Posted Uncategorized
in18 Δευτέρα Ιον. 2012
Posted Uncategorized
in
18 Δευτέρα Ιον. 2012
Posted Uncategorized
in≈ 1 σχόλιο
ΠΗΓΗ: Άκου ανθρωπάκο …Ελληνα βολεμένε!! http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/06/blog-post_8150.html#ixzz1yA6ottSj
18 Δευτέρα Ιον. 2012
Posted Uncategorized
in18 Δευτέρα Ιον. 2012
Posted Uncategorized
inΟι κλασικοί ελληναράδες. Αυτοί που καβλώνουν με την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου και έχουν ποδοσφαιροποιήσει και την πολιτική.
Ακούς κατά καιρούς για το “ελληνικό μεγαλείο”, για τον “περήφανο ελληνικό λαό”, για το “οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες”. Μάλλον οι μαλάκες αντέχουν σαν Έλληνες. Δεν αντέχω ν’ ακούω πλέον άλλες τέτοιες “πατριωτικές” υστερίες. Η μεγάλη σαπίλα αυτής της κοινωνίας, αυτή που κυοφορείται στα σπλάχνα της, είναι πολύ πιο βαρυσήμαντη από τα ποσοστά της ΝΔ ή του εκφασισμού του 7% που ψήφισε Χρυσή Αυγή.
Οι δικαιολογίες είχαν τελειώσει εδώ και καιρό. Δεν μπορούσε κανείς να υποστηρίξει πια, πως δεν ήξερε. Όλα έγιναν συνειδητά. Ο σκεπτόμενος πολίτης σαφώς θα νιώθει μια βαθιά απογοήτευση για την κατάντια αυτής της μάζας. Που υπέκυψε σε μια μακρά λίστα εκβιασμών, τρομοκρατικών διλημμάτων και ωμών παρεμβάσεων από το εξωτερικό. Που γονάτισε υπό το βάρος ενός νομίσματος κι από αυτό που ήταν μια ζωή: Μια μάζα φιλοτομαριστών και εγωκεντρικών, ένα τσούρμο παρτάκηδες.
Απορεί κανείς για το πόσοι κρετίνοι μπορούν να χωρέσουν σε μια τόσο μικρή χώρα. Είναι όλοι αυτοί, που δεν έχουν ούτε ένα δράμι ηθικής. Αρκεί που έχουν καταθέσεις (αλήθεια σε λίγους μήνες χωρίς αυτές, τι θα κάνουν;), το αυτοκινητάκι τους και για όλα τα υπόλοιπα που αφορούν την ζωή τους να κάνουν κουμάντο άλλοι. Με ποιο ανάστημα αυτά τα φοβισμένα ανθρωπάκια, θα έχουν το θράσος να διαμαρτυρηθούν για τους νέους φόρους, για την μείωση του μισθού ή της σύνταξης, για τον άνεργο που έχουν σπίτι τους;
Κοιτάω τ’ αποτελέσματα των εκλογών και παρατηρώ: Στην πιο φτωχή περιφέρεια της Ελλάδας (και από τις φτωχότερες στην Ευρώπη), την Ήπειρο, η ΝΔ ξεπερνάει το 34%. Η αποχή συνολικά, ξεπέρασε το 38%. Προφανώς, αυτοί που δεν ψήφισαν έχουν λυμένα τα προβλήματά τους και οι εκλογές είναι ένα βαρετό σπορ. Κάποιοι τους έπεισαν ότι η συμμετοχή τους δεν έχει σημασία.
Επίσης, οι δημοσιογράφοι των μεγάλων καναλιών, ξαναβρήκαν το χρώμα τους. Τους βλέπεις ότι χαίρονται και χαμογελάνε ανακουφισμένοι. Η Τρέμη, ο Πρετεντέρης, ο Καψής. Παραδίπλα, όλοι οι “δεινόσαυροι” της ΝΔ.
Αυτές τις μέρες, μέχρι να έρθει η ημερομηνία των επαναληπτικών εκλογών, σε πολλούς εργασιακούς χώρους, από την Eurobank και τον Μαρινόπουλο, μέχρι μικρότερες επιχειρήσεις που τυχαίνει να δουλεύουν άτομα του περιβάλλοντός μου, οι εργοδότες σαν να ήταν συνεννοημένοι, απειλούσαν τους εργαζόμενους πως αν δεν βγει πρώτο κόμμα η ΝΔ, οι ίδιοι δεν θα είχαν δουλειά.
Κι όμως ο Σαμαράς έχει χάσει. Αρχικά, γιατί ο φόβος μπορεί να χειραγώγησε ένα μεγάλο κομμάτι, αλλά δεν θα κρατήσει για πάντα. Κι ούτε είναι απόδειξη εξουσίας με γερά ποδάρια. Δεύτερον, η εμμονή του σε λαϊκίστικα διλήμματα τύπου “ευρώ ή χάος”, του στερούν και την παραμικρή διαπραγματευτική δυνατότητα που ο ίδιος νομίζει πως έχει. Δεν είναι τυχαίο που στις πρώτες του δηλώσεις, δεν υπάρχει πουθενά η λέξη ”επαναδιαπραγμάτευση” που την είχε θέσει ως προμετωπίδα της προεκλογικής ρητορείας. Μόνο τήρηση των υπογραφών. Και σιγά που ο Αντωνάκης θα κάτσει σε τραπέζι για διαπραγματεύσεις.
Η ΝΔ θα συνεχίσει ακόμη πιο απόλυτα το πρόγραμμα λιτότητας και θα είναι ακόμη πιο “συμβατή” με τις έξωθεν εντολές. Η δεξιά πάντα ήταν αυταρχική και το σκληρό της πρόσωπο σε συνδυασμό με τον ναζισμό, είναι καμπανάκια κινδύνου για όλους μας.
Η ατομική ευθύνη πλέον είναι μεγαλύτερη. Η κοινωνική διάλυση βρίσκεται προ των πυλών. Για μένα, ακόμη πιο επικίνδυνος, είναι ο λόγος που χρησιμοποίησε η ΝΔ για να σπείρει εμφυλιακό κλίμα, που σε συνδυασμό με τον υπό διαμόρφωση ναζισμό μέσα στην ελληνική κοινωνία, προοιωνίζει για πολύ άσχημες καταστάσεις. Για μαύρες μέρες. Η βία πλέον ρέει στις γειτονιές και στους δημόσιους χώρους. Κάποια στιγμή για να τραφεί θα θελήσει αίμα, περισσότερο αίμα.
Και τότε θέλω να σε δω μαλάκα ελληναρά. Όταν μετά την φτώχεια, θα ζήσεις και πόλεμο. Και τότε θα παρατήσεις το smartphone σου και τις τσάρκες στα clubs. Τότε δεν θα σου μείνει τίποτα από αυτά που σήμερα ακόμη πιστεύεις ως θεούς σου. Και θα καταρρεύσεις. Αλλά δεν θα σε λυπηθώ. Ούτε όταν σου πάρουν το σπίτι, ούτε όταν χάσεις την δουλειά σου. Γιατί να το κάνω; Στα φώναζα για χρόνια, για καιρό πολύ, αλλά δεν ήθελες ν’ ακούσεις.
Δεν βρίσκω λόγο να γράφω πια χιλιοειπωμένα πράγματα που όλοι βλέπουμε, αλλά μερικοί κάνουν πως δεν βλέπουν. Έχει στεγνώσει το σάλιο, έχουν τελειώσει μελάνια, έχουν πιαστεί τα δάχτυλα στο πληκτρολόγιο.
Καληνύχτα Ελλάδα.
Τα χειρότερα έρχονται.
Τίποτα δεν είναι όπως ήταν.
Πηγή: ΟΙ ΜΑΛΑΚΕΣ ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ – RAMNOUSIA
06 Τετάρτη Ιον. 2012
Posted Uncategorized
inΤη Δευτέρα 4/6 ο Γιώργος Σταθάκης, ένας από τους βασικούς υπεύθυνους για την οικονομική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, παρουσίασε το πρόγραμμα του σχήματος στην Κόρινθο. Πέρα από τη συνολικότερη «μαγική εικόνα» που παρουσίασε, σύμφωνα με την οποία μπορεί να ακυρωθεί το μνημόνιο εντός ευρωενωσιακού πλαισίου και χωρίς συνέπειες, αλλά και το γεγονός ότι όλο το πρόγραμμα στηρίζεται στην υπόθεση ότι η ΕΕ «μπλοφάρει», αξίζει να σταθούμε λίγο στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για το χρέος. Ο κ. Σταθάκης λοιπόν είπε ότι επαχθές μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο το μέρος του χρέους που αφορά εξοπλιστικά προγράμματα, το οποίο υπολογίζεται περίπου στο 10% και θα προσπαθήσουν να το διαγράψουν, ενώ το υπόλοιπο 90% όντως το χρωστάμε και πρέπει να το πληρώσουμε. Στην παρατήρησή μας ότι αυτό συνιστά σαφή υποχώρηση από την προεκλογική εξαγγελία για «διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους», ο κ. Σταθάκης απάντησε ότι μπορεί να διαγραφεί με μία διαδικασία «κουρέματος» αντίστοιχη με το… PSI, σε συνεννόηση με τους δανειστές! Μάλλον ο ΣΥΡΙΖΑ ξεχνάει ότι το χρέος μεταξύ άλλων έχει δημιουργηθεί και για να χρηματοδοτηθούν οι Ολυμπιακοί, για τις μίζες στη Siemens, για τη χρηματοδότηση προς τις τράπεζες… Είναι τραγικό λάθος το να αναγνωρίζεται ουσιαστικά στο σύνολό του το χρέος από αριστερές δυνάμεις, να λέμε δηλαδή ότι όντως το χρωστάει ο λαός… δεν τα φάγαμε μαζί!
Όσο κι αν μας γεμίζει ελπίδα η στροφή του κόσμου προς την αριστερά και όσο κι αν αποφεύγουμε λογικές ενδοαριστερού εμφυλίου, οφείλουμε να δηλώσουμε ότι είμαστε κάθετα αντίθετοι σε τέτοιες θέσεις που δίνουν αριστερό άλλοθι και νομιμοποιούν τη μέγγενη του δημόσιου χρέους. Αναρωτιόμαστε επίσης για την επιμονή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να μιλάει για «κυβέρνηση όλης της αριστεράς» και να λέει ότι θα καλέσει και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όταν γνωρίζει τις θεμελιώδεις διαφορές μας τόσο στο ζήτημα του χρέους και της ΕΕ όσο και γενικότερα στο ζήτημα της ανάθεσης αντί της πραγματικής δημοκρατίας των εργαζομένων. Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε ότι δε μας έγινε καμία πολιτική πρόταση συνεργασίας από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, σε αντίθεση πχ με την κ. Κατσέλη με την οποία «συμφωνούν προγραμματικά», χαρακτηριστικό του χώρου προς τον οποίο, δυστυχώς, κινούνται πλέον πολιτικά οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα μείνει ανυποχώρητη στις λαϊκές απαιτήσεις, στην ξεκάθαρη δήλωση του εργατικού και λαϊκού κινήματος ότι «ΔΕ ΧΡΩΣΤΑΜΕ, ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ». Ανατροπή του μνημονίου δε γίνεται χωρίς μονομερή διαγραφή του χρέους, ανάκτηση της νομισματικής ανεξαρτησίας, ρήξη με την αντιδημοκρατική ΕΕ. «Κυβέρνηση της αριστεράς» χωρίς πραγματικά αριστερό και ριζοσπαστικό πρόγραμμα αυτοαναιρείται. Οφείλουμε να διαχωρίσουμε κατηγορηματικά τη θέση μας από τέτοιες προτάσεις που γίνονται στο όνομα όλης της αριστεράς. Και γι’αυτό είναι ακόμα πιο σημαντικό στις εκλογές της 17ης Ιούνη να ενισχυθεί η αντικαπιταλιστική, αντισυστημική αριστερά, η αριστερά που δε φοβάται τη σύγκρουση με τους τοκογλύφους και την ΕΕ, που δεν έχει στόχο να διαχειριστεί το σύστημα μέσα στα πλαίσια που έχουν τεθεί από τους ισχυρούς αλλά να το ανατρέψει.
05 Τρίτη Ιον. 2012
Posted Uncategorized
inτου Δημήτρη Καζάκη
Με έκτακτη τηλεδιάσκεψη σήμερα Τρίτη απαντούν οι υπουργοί Οικονομικών της Ομάδας των Επτά (G-7) στα σημάδια κινδύνου που πληθαίνουν, με αντικείμενο τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν ώστε να αποτραπεί η περαιτέρω επιδείνωση της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη. Στο επίκεντρο των ανησυχιών είναι η Ισπανία και ο τραπεζικός τομέας της χώρας που απειλείται με κατάρρευση, ενώ σε δεύτερο πλάνο είναι προς το παρόν οι εξελίξεις στην Ελλάδα. Πριν καν καλά αρχίσει η τηλεδιάσκεψη, η ισπανική κυβέρνηση ζήτησε για πρώτη φορά, σήμερα, διεθνή οικονομική βοήθεια για την αντιμετώπισης της κρίσης που πλήττει τις ισπανικές τράπεζες, καθώς ο αρμόδιος υπουργός για τον Προϋπολογισμό, Κριστόμπαλ Μοντόρο, είπε ότι οι ευρωπαϊκοί «θεσμοί» πρέπει να βοηθήσουν για τη στήριξη του τραπεζικού κλάδου.
Μετά την απόφαση για την ανακεφαλαιοποίηση της τράπεζας Bankia ύψους 23,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, η Ισπανία βρίσκεται στο επίκεντρο των ανησυχιών της Ευρωζώνης, καθώς οι επενδυτές φοβούνται ότι η χώρα δεν θα κατορθώσει να ανταποκριθεί στις οικονομικές υποχρεώσεις της και ότι θα χρειασθεί οικονομική βοήθεια. Την Δευτέρα η Πορτογαλική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα…ενισχύσει με 6,6 δις ευρώ τις δικές της ιδιωτικές τράπεζες Banco Commercial Portugues, Banco BPI και την κρατική Caixa Geral de Depósitos. Κι είναι μόνο η αρχή.
Η ευρωζώνη έχει μπει ήδη σ’ ένα νέο γύρο μεγάλων χρηματικών ενέσεων των τραπεζών της που κινδυνεύουν για μια ακόμη φορά με κατάρρευση. Οι ευρωπαίοι πολιτικοί και γραφειοκράτες ψάχνουν να βρουν τα εκατοντάδες δις ευρώ που χρειάζονται για τη νέα διάσωση των τραπεζών. Και βρήκαν τα 250 δις ευρώ της «προίκας» του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης, ο οποίος τώρα θα πρέπει να μετατραπεί σε μηχανισμό διάσωσης απευθείας των τραπεζών. Αν και οι απαιτήσεις της νέας διάσωσης αναμένεται να ξεπεράσουν το 1 τρις ευρώ το επόμενο εξάμηνο. Κι αυτό με την προϋπόθεση ότι δεν θα έχουμε ένα νέο παγκόσμιο κραχ, που αυτή την φορά θα έχει επίκεντρο την ευρωζώνη.
Παρά τις ανοησίες που γράφονται και λέγονται για την επιδείνωση της κρίσης ότι δήθεν οφείλεται στην ευρυνόμενη επισφάλεια του κρατικού δανεισμού, η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Η ένεση των ευρωπαϊκών τραπεζών από την ΕΚΤ με σχεδόν άτοκα τριετή δάνεια σε δύο δόσεις συνολικού ύψους άνω του 1 τρις ευρώ, επιδείνωσε δραματικά τους όρους της πραγματικής οικονομίας στην ευρωζώνη.
Τον Απρίλιο 2012 σε σύγκριση με τον Μάρτιο 2012, ο όγκος του λιανικού εμπορίου στην ευρωζώνη υποχώρησε κατά 1%. Τον Απρίλη 2012, σε σύγκριση με τον Απρίλη 2011, ο δείκτης λιανικών πωλήσεων έπεσε κατά 2,5% στην ευρωζώνη. Η συρρίκνωση αυτή είχε την αντανάκλασή της στο επίπεδο της ανεργίας, η οποία σε επίπεδο ευρωζώνης βρέθηκε στο 11% τον Απρίλιο 2012, σε σύγκριση με το 9,9% έναν χρόνο παλιότερα. Η συνολική συρρίκνωση της οικονομίας της ευρωζώνης αναμένεται στο τέλος του 2012 να ξεπερνά το 1,5%.
Την ίδια ώρα ο ετήσιος πληθωρισμός ήταν 2,6% τον Απρίλιο 2012, πράγμα που τροφοδοτεί την καθοδική τάση της αξίας του «σκληρού ευρώ». Εδώ θα πρέπει να θυμίσουμε ότι από το 2010 έως την συνταξιοδότησή του, ο πρώην πρόεδρος της ΕΚΤ, Ζαν Κλοντ Τρισέ, έλεγε και ξαναέλεγε ότι ένα από τα θεμέλια της ισχύος του κοινού νομίσματος ήταν η διατήρηση του πληθωρισμού κάτω από το 2%. Οι συνεχείς διασώσεις των τραπεζών σε βάρος της πραγματικής οικονομίας έκανε κι αυτόν τον στόχο όνειρο θερινής νυκτός. Από τις αρχές του 2012 η συγκράτηση του πληθωρισμού είναι ένας ακόμη μεγάλος βραχνάς για τις αγορές χρήματος της ευρωζώνης.
Η εξέλιξη αυτή δεν είναι ανάγκη να επιδράσει σοβαρά στις προοπτικές μιας οικονομίας, αλλά όταν αυτή η οικονομία εξαρτάται τόσο πολύ από τις αγορές χρήματος, όπως συμβαίνει με την ευρωζώνη και το κοινό νόμισμα, το ευρώ, εξαρτά την ισχύ του από την υψηλή συναλλακτική του αξία στις διεθνείς αγορές νομισμάτων, τότε ακόμη και η πιο μικρή αύξηση του πληθωρισμού μπορεί να προκαλέσει σεισμούς και κατακρημνίσεις. Πολύ περισσότερο από την στιγμή που η τραπεζική κρίση επιμένει ακάθεκτη και οι ενέσεις ρευστότητας θα συνεχιστούν μέχρι εξαντληθούν τα διαθέσιμα της ευρωζώνης και τότε θα τεθεί επιτακτικά η ανάγκη κοπής νέου νομίσματος. Μια τέτοια απόφαση μπορεί να ληφθεί μόνο πάνω στα ερείπια του ευρώ, ή των οικονομιών της ευρωζώνης.
Ήταν ένας από τους χειρότερους μήνες για το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα: το Μάιο το ευρώ έχασε το 7 % της αξίας του έναντι του δολαρίου – πρόκειται για τις μεγαλύτερες απώλειες σε διάστημα ενός μήνα από τον περασμένο Σεπτέμβριο. Σύμφωνα με τους Financial Times, η μείωση αυτή αποδίδεται σε μεγάλο βαθμό στις κεντρικές τράπεζες των αναδυόμενων οικονομιών, οι οποίες μείωσαν σε σημαντικό βαθμό τα αποθέματά τους σε ευρώ προκειμένου να προστατεύσουν τα εγχώρια νομίσματά τους. Το ίδιο απειλούν να κάνουν και οι κεντρικές τράπεζες των G7, αν οι Ευρωπαίοι δεν ανοίξουν αμέσως τους κάνουλες χρήματος στην ευρωζώνη.
Όμως το πρόβλημα δεν είναι συγκυριακό, είναι βαθύτατα διαρθρωτικό και έχει να κάνει με την ανάγκη της ευρωζώνης να κρατά την αξία του ευρώ σημαντικά υψηλότερα από το δολάριο για να προσελκύει κεφάλαια στην αγορά συναλλάγματος. Τι θα απογίνει ένα τέτοιο νόμισμα, αν οι καθοδικές του τάσεις μονιμοποιηθούν; Και ήδη την Δευτέρα τα στοιχήματα που έχουν τοποθετήσει τα Hedge Fund εναντίον του ευρώ έχουν φτάσει σε ιστορικά ρεκόρ. Η αντιστροφή αυτής της τάσης θα κοστίσει ολέθρια στις ευρωπαϊκές οικονομίες.
Τα τελευταία στοιχεία δείχνουν ότι η πραγματική προσφορά χρήματος Μ1 – μετρητά και καταθέσεις προθεσμίας μίας ημέρας – για την Κίνα, την ευρωζώνη, τη Βρετανία και τις ΗΠΑ συρρικνώνεται από την αρχή της άνοιξης. Σαφή σημάδια του προβλήματος εμφανίζονται στις ΗΠΑ, μέχρι τώρα το τελευταίο προπύργιο της εικονικής ανάκαμψης. Τα δεδομένα που συλλέγονται χρήματα κόσμο από τον Simon Ward στο Henderson Global Investors δείχνουν ότι η πραγματική προσφορά χρήματος M1 για τις οικονομίες των G7 και των Ε7 οδήγησε σε μέγιστο 5,1% το Νοέμβριο και έκτοτε έχει βυθιστεί σε 1,6% τον Απρίλιο. Τα στοιχεία εξηγούν γιατί οι τιμές των βασικών εμπορευμάτων πέφτουν κατακόρυφα, με το αργό πετρέλαιο Brent να έχει πέσει σε χαμηλό 16-μηνών κάτω από 97 δολάρια το βαρέλι.
Όντως τα στοιχεία της χρηματαγοράς εμπορευμάτων είναι απογοητευτικά. Μέσα σ’ ένα μήνα (Μάιος 2012) οι αξίες σε δολάρια όλων των εμπορεύματα έπεσαν κατά 6,5%, ενώ μέσα σ’ ένα έτος έπεσαν κατά 17,6%. Τα τρόφιμα έπεσαν μέσα σ’ ένα μήνα 5,3% και σ’ ένα έτος κατά 10,5%. Όμως εκεί που οι πτώσεις είναι ακόμη πιο απότομες είναι στα βιομηχανικά, όπου μέσα στον Μάιο 2012 έπεσαν κατά 8%, ενώ σε ετήσια βάση κατά 25,5%. Τα δεδομένα αυτά υποδηλώνουν μια επικείμενη σοβαρή συρρίκνωση της διεθνούς παραγωγής και του διεθνούς εμπορίου. Ήδη πολλά ναυλοσύμφωνα σπάνε μιας και δεν υπάρχει κέρδος από την μεταφορά των εμπορευμάτων που έτσι ή αλλιώς βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση.
Η κατάσταση δεν είναι καλύτερη για τα χρηματιστήρια τα οποία έχουν χάσει μέσα σ’ ένα μήνα περίπου τα 4 τρις δολ. από την κεφαλαιοποίηση που είχαν τον Απρίλιο 2012. Σε τέτοιες συνθήκες οι μεγάλοι θεσμικοί επενδυτές αναζητούν καταφύγιο. Tο Der Spiegel (5/6) αναφέρει: «Καθώς η κρίση του χρέους καθιστά τα κρατικά και τα τραπεζικά ομόλογα να φαίνονται όλο και λιγότερο ελκυστικά, οι θεσμικοί επενδυτές έχουν ξεμείνει με άφθονο χρήμα, αλλά πουθενά για να το τοποθετήσουν. Τα συνταξιοδοτικά ταμεία και οι ασφαλιστικές εταιρείες αναζητούν απεγνωσμένα για ασφαλή καταφύγια, τα οποία υπόσχονται ακόμη και μια μέτρια απόδοση.»
Κι όλα αυτά γιατί οι προσδοκίες κέρδους από τους διεθνείς επενδυτές εξαρτώνται κατά κύριο λόγο από την κίνηση των χρηματαγορών. Δεν είναι το επιχειρηματικό κέρδος που μετρά, αλλά η χρηματιστική απόδοση της επένδυσης.
Για μια ακόμη φορά το κραχ είναι προ των πυλών. Οι κυβερνήσεις και οι διεθνείς οργανισμοί ετοιμάζονται να λειτουργήσουν πυροσβεστικά και να ρίξουν νέες τεράστιες ποσότητες χρήματος στις χρηματαγορές. Αυτό στην ευρωζώνη σημαίνει νέα διάσωση των τραπεζών με κίνδυνο να χαθούν κράτη, οικονομίες και λαοί. Η διατήρηση του σκληρού ευρώ απαιτεί αίμα από τους λαούς της ευρωζώνης και της ΕΕ. Κι ενώ ο γνωστός Σόρος σε ομιλία του το Σαββατοκύριακο άνοιξε επίσημα την κυνηγετική περίοδο των πιο άγριων κερδοσκοπικών επιθέσεων ενάντια στο ευρώ, εμείς εδώ στην κοσμάρα μας. Ακούστε τους επίδοξους δελφίνους της εξουσίας και φρίξτε: όλοι τους θεωρούν δεδομένη την παραμονή της χώρας στο ευρώ, λες και όλα πάνε μέλι-γάλα, λες και το μόνο πρόβλημα που υπάρχει είναι οι κακές πολιτικές των μνημονίων.
05 Τρίτη Ιον. 2012
Posted Uncategorized
inΟ Καθηγητής κ. Κωνσταντίνος Θάνος προτείνει ισοτιμία 1 ευρώ προς 1,60 δραχμές – Τα περί πληθωρισμού 50% και αντίστοιχης μειώσεως του εισοδήματος των Ελλήνων είναι αυθαίρετα
Επιτέλους ας σταματήσουν οι κατ’ επάγγελμα καταστροφολόγοι να πανικοβάλλουν τον ελληνικό λαό με το επιχείρημα ότι η επιστροφή στη δραχμή θα σημάνει την καταστροφή της χώρας».
Με την παραπάνω δήλωση επανέρχεται ο κ. Θάνος στις θέσεις τις οποίες ανέπτυξε σχετικά με τα στάδια τα οποία είναι απαραίτητο να ακολουθήσει η χώρα σε περίπτωση επιστροφής στο εθνικό της νόμισμα.
Συγκεκριμένα ο κ. Θάνος δήλωσε τα εξής: «Η επαναφορά της δραχμής ως εθνικού νομίσματος, θα πρέπει κατά τη γνώμη μου να γίνει με ισοτιμία 1 ευρώ προς 1,60 δραχμές. Συγχρόνως, όπως υπογράμμισα, θα πρέπει να επιβληθούν προσωρινοί συναλλαγματικοί περιορισμοί (για μια διετία). Η παραπάνω ισοτιμία, η οποία θα προκαλέσει μικρή άνοδο του πληθωρισμού, θα επιτρέψει στην εγχώρια παραγωγή να γίνει ανταγωνιστική έναντι των ξένων προϊόντων, λόγω της μικρής υποτιμήσεως του εθνικού νομίσματος που θα επιφέρει η ισοτιμία».
«Δεν είναι απαραίτητο», συνεχίζει ο κ. Θάνος, «η επάνοδος στη δραχμή να σημάνει επ’ αόριστον αναστολή της εξυπηρετήσεως του δημοσίου χρέους προς το εξωτερικό. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί, όπως έχω τονίσει σε προηγούμενες δηλώσεις, με την αναγγελία τριετούς μόνο αναστολής πληρωμών του εξωτερικού χρέους. Το εσωτερικό δημόσιο χρέος (δηλαδή τα χρήματα που το κράτος χρωστά σε Έλληνες κατόχους τίτλων του δημοσίου) μπορεί και πρέπει να εξυπηρετηθεί στο ακέραιο, κάτι που θα καταστεί δυνατόν με την εκπόνηση ενός διετούς προϋπολογισμού με μικρή αύξηση του δανεισμού της χώρας από την Τράπεζα της Ελλάδος στο εθνικό νόμισμα, με μικρές μόνο πληθωριστικές πιέσεις. Κατά τους υπολογισμούς μου, ο πληθωρισμός από τη ρύθμιση αυτή δεν θα υπερβεί το 3% ή 4%».
Ο κ. Θάνος επισημαίνει ακόμη ότι:
«Τα λεγόμενα περί πληθωρισμού της τάξεως του 50% και αντίστοιχης μειώσεως του εισοδήματος τω Ελλήνων είναι αυθαίρετα αν όχι και υποβολιμαία. Εκτός των όσων προανέφερα δεν θα υπάρξει καμία άλλη αρνητική επίπτωση από την επιστροφή στη δραχμή ούτε βεβαίως καταστροφή, όπως διαλαλούν διάφοροι «ειδικοί» και μη. Όσον αφορά την αδυναμία δανεισμού της χώρας από το εξωτερικό, αυτή υφίσταται και θα υφίσταται για πολλά χρόνια, ακόμη και αν παραμείνουμε στο ευρώ».
Ο κ. Θάνος καταλήγει λέγοντας ότι:
«Για να εφαρμοστούν όλα τα παραπάνω χωρίς ζημιογόνες συνέπειες, θα χρειαστεί μια κυβέρνηση σοβαρών και δυναμικών ανθρώπων, πλαισιωμένων από μια ομάδα τεχνοκρατών διεθνούς κύρους. Τέτοιοι τεχνοκράτες υπάρχουν στη χώρα. Οι πολιτικοί, όμως, επιμένουν να τους απομονώνουν ζημιώνοντας την Ελλάδα».
01 Παρασκευή Ιον. 2012
Posted Uncategorized
inΟι ελληνικές τράπεζες έχουν ενισχυθεί μέχρι σήμερα με 143 δισ. ευρώ, εκ των οποίων 125 δισ. είναι δανειακή ρευστότητα από την ΕΚΤ και 18 δισ. ευρώ άλλο δάνειο από το PSI, όπως τονίζει μελέτη της οικονομικής διεύθυνσης της Eurobank. Τα συνολικά κεφάλαια ενίσχυσης θα φθάσουν τα 175 δις. ευρώ( άλλα 32 δισ. ευρώ) ενώ οι καταθέσεις ανέρχονται σε 160 δισ. Δηλαδή έχουν απορροφήσει σχεδόν όλα τα δάνεια που ήρθαν στην Ελλάδα και δεν κατευθύνθηκαν για αποπληρωμή εξωτερικών δανείων. Παρ’όλα αυτά η ελληνική αγορά υποφέρει από ρευστότητα γιατί δεν έχουν ριξει ούτε σεντς στην αγορά οι τραπεζίτες.
Πώς κατανέμονται τα ποσά:
Αναλυτικά, το συνολικό ύψος των μέτρων ενίσχυσης της ρευστότητας και των κεφαλαίων που έχει λάβει το εγχώριο τραπεζικό σύστημα από το Δημόσιο ανέρχεται σήμερα σε περίπου 145 δισ.
Αυτό το ποσό αφορά κατά 90% εγγυήσεις του Δημοσίου στις ομολογιακές εκδόσεις των τραπεζών, τις οποίες χρησιμοποίησαν οι εγχώριες τράπεζες, μαζί με άλλα στοιχεία του ενεργητικού τους, για την άντληση ρευστότητας από το ευρωσύστημα συνολικού ύψους 125 δισ. ευρώ.
Η ένεση ρευστότητας αξιοποιήθηκε στις εξής πηγές :
α) να αντιμετωπιστεί η εκροή καταθέσεων ύψους 75 δισ. ευρώ
β) να χρηματοδοτηθούν οι τοποθετήσεις των τραπεζών σε ομόλογα και έντοκα γραμμάτια του Ελληνικού Δημοσίου συνολικού ύψους περίπου 60 δισ.., συμβάλλοντας στην απρόσκοπτη χρηματοδότηση του Δημοσίου πριν το PSI.
γ) να αποφευχθεί η μείωση των δανείων προς τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά.
Όμως , οι τοποθετήσεις των ελληνικών τραπεζών σε ομόλογα και έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου αποδείχθηκαν, εκ των υστέρων, ασύμφορες για τις ίδιες και τους μετόχους τους λόγω της δημοσιονομικής κρίσης και του PSI. Από το 2007 έως σήμερα οι μέτοχοι – μεταξύ αυτών περί τους 500.000 ιδιώτες επενδυτές και ασφαλιστικά ταμεία – απώλεσαν άνω του 95% των επενδύσεών τους σε τραπεζικές μετοχές. Συγκεκριμένα, ενώ στο τέλος του 2007 η χρηματιστηριακή αξία του τραπεζικού κλάδου ανερχόταν στα €80δισ. περίπου, σήμερα είναι μικρότερη από €3,5 δισ.
Σημειώνεται, δε, ότι κατά την περίοδο 2007-2011, οι μέτοχοι των τραπεζών δεν εισέπραξαν μέρισμα, ενώ συμμετείχαν σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου συνολικού ύψους €13,7 δις, στηρίζοντας έμπρακτα το τραπεζικό σύστημα.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr