Οι ελληνικές κυβερνήσεις αντιμετώπισαν το μεταναστευτικό με αίσθημα υποτέλειας και λογική υπεργολάβου. Εφαρμόζοντας υποδείξεις των Βρυξελών και
των Δουβλίνο 2 κατέστησαν τη χώρα μας αίθουσα υποδοχής μεταναστών αδιαφορώντας πεισματικά για τις επιπτώσεις στην ελληνική κοινωνία
εισπράττοντας χρήματα από τα ευρωπαϊκά ταμεία εγκαθιστούν κατά περιφέρειες στρατόπεδα φιλοξενίας μοιράζοντας με το τρόπο αυτό τις ανάλογες εργολαβίες.
Για το ελληνικό σύστημα εξουσίας το μεταναστευτικό ζήτημα αποτελεί πηγή εσόδων, ευκαιρία πλουτισμού και διαιώνισής του. Ανάγεται σε
πεδίο αποπροσανατολισμού και γελοίων αντιπαραθέσεων μεταξύ των κομμάτων αλλά και ανάδειξης της Χρυσής Αυγής ως μοναδικής φωνής
διαμαρτυρίας.
Ενώ προβάλλεται από τη μια μεριά ότι το υπάρχον πρόγραμμα φιλοξενίας είναι προσωρινό μέχρι να επαναπροωθηθούν ανάλογα οι επιλέξιμοι
μετανάστες, από την άλλη προετοιμάζεται το έδαφος έτσι ώστε οι μετανάστες να αποτελέσουν το πρώτο φτηνό εργατικό δυναμικό για τις ειδικές
οικονομικές ζώνες.
Αυτές καταληστεύοντας τον εθνικό πλούτο και υποβαθμίζοντας ο εργατικό δυναμικό εντός ολίγου θα αναβάλουν το βάρος της οικονομικής ανάπτυξης υπό τη γερμανική κυριαρχία .
Θα πρέπει να καταστεί σαφές στους μέχρι χθες εταίρους ότι οι λύσεις τους δεν μας αφορούν. Η φτώχια όταν μοιράζεται αυξάνεται.
ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ, ΤΟ ΧΤΙΣΙΜΟ ΕΘΝΙΚΟΥ ΟΡΑΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.
ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ:
1) Έξοδος από την ΟΝΕ.
2) Καθορισμός ποσοστού μεταναστών ανάλογα με την τελευταία απογραφή και τις ανάγκες της ελληνικής οικονομίας.
3) Καταγγελία του Δουβλίνου 2 και όλων των συμβάσεων που σύρουν τον ελληνικό λαό σιδηροδέσμιο στα σκλαβοπάζαρα την νέας εποχής.